ఫ్లాష్ బ్యాక్ లో….., మోహనరావు చాల సంవత్సరాల క్రితం వ్యాపారం చేయడానికి పదే పదే కాకినాడ వెళ్తుండే వాడు. ఇక ఊరికే వెళ్లడం ఎందుకని ఒక్క అందమైన అమ్మాయిని చూసుకుని గెస్ట్ హౌస్ లో పెట్టి కాకినాడలో ఉన్నన్ని రోజులు బాగా దెంగేవాడు. ఆమె పేరు శైలజ. అందాల అప్సరసలకి తీసిపోని అందం ఆమె సొంతం. అందుకే మోహనరావు పడిపోయాడు. ఇక అట్లాంటి అందం సొంతం అయ్యేసరికి విచ్చలవిడిగా చాలా కసిగా బలాదూర్ దెంగి దెంగి మజా చేసుకుని, పని అయిపోయాక శైలజాకి కొంత డబ్బుచి వైజాగ్ చెక్కేశేవాడు మోహనరావు. అలా ఒక్క సారి మూడు నెలలకు తిరిగొచ్చిన మోహన్రావుకి, తానూ కడుపుతో ఉన్నట్టు చెప్పింది శైలజ. ఇక తప్పని సరి పరిస్థితుల్లో కాకినాడ దెగ్గర ఒక చిన్న ఊర్లో ఉండే శైలజతో అక్కడే అందరి ముందు ఇష్టం లేకుండానే రెండో పెళ్లి చేసుకున్నాడు మోహనరావు. పెళ్లి అయ్యాక శైలజకు ఒక్క పది లక్షల క్యాష్ ఇచ్చి వైజాగ్ వచ్చేసిన మోహనరావు, ఇవ్వాళ్టివరకు మల్లి ఆ ఊర్లో అడుగుపెట్టలేదు. శైలజ తో కలిసిగాని మాట్లాడి గాని 18 ఏండ్లు అవుతోంది. శైలజ, ఆమెకి పుట్టిన బిడ్డ అస్సలు ఎక్కడున్నరు ఎం చేస్తున్నారో కుడా మోహన్రావుకి తెలీదు. పుట్టింది కొడుకో కూతురో కూడా తెలీదు. అంతటి దుర్మార్గుడు మోహనరావు.
ఇక ప్రస్తుతం వట్టి మగాళ్లు ఉండే ఇంట్లో ఒక్కరోజు ఆదివారం పొద్దున్న మోహన్రావుకి ఒక్క ఫోన్ కాల్ వచ్చింది.
మోహనరావు ఆ ఫోన్ కాల్ ఎత్తగానే అటువైపు శైలజ వాళ్ల ఉరి సర్పంచ్ గారు మాట్లాడారు. “హలో మోహనరావేన?”, అని అడిగాడు సర్పంచ్. “ఆ నేనే చెప్పండి మీరెవరు”, అని అన్నాడు మోహనరావు. ” బాబు నేను నాయుడు ని, శైలజాకి నీకు నేనే దెగ్గరుండీ పెళ్లి చేసాను, ఎన్నాళ్లకు దొరకవు మోహనరావు. ఏమైపోయావు నువ్వు, ఎలా ఉన్నావు “, అని అన్నాడు సర్పంచ్. “ఆ బాగానే ఉన్న కానీ, ఏంటి సంగతి”, అంటూ విసుగ్గ అడిగాడు మోహనరావు. “ఏంటి సంగతి అంటావేం బాబు, నీ పెళ్ళాం కూతురిని వదిలేసి వెళ్లవు, వాళ్ళు ఎలాగున్నారో కన్నుకుందాం అని కూడా అనిపించలేదా?”, అని అన్నాడు సర్పంచ్.
“ఓహో, నాకొక కూతురు ఉందా”, అని అనుకున్నాడు మోహనరావు.
కానీ చాల వరస్ట్ క్యారెక్టర్ కాబట్టి, “నా అస్సలు పెళ్ళాం పిల్లలతో బిజీ గా ఉన్నాలే కానీ, అది నా కూతురేనా లేక ఇంకెవడికో పుట్టిందా”, అని అనుమానంగా అడిగాడు మోహనరావు. “అలా అంటావేమి బాబు, పాపం నీ పెళ్ళాం స్వర్గానికి వెళ్ళిపోయింది, ఆమె పై అనుమాన పడకుడదు, ఇప్పుడు నీ కూతురు ఇక్కడే ఒక్కతే ఉంది. అచ్చం నీ పోలికే. పేరు శ్వేత”, అని అన్నాడు సర్పంచ్. “సరేగాని, నా ఫోన్ నెంబర్ నీకేలాగ దొరికింది?”, అని అడిగాడు మోహనరావు. “నీ అమ్మాయి శ్వేత ఫేస్బుక్ లో వెతికితే, నీ పేరు, ఊరు, వ్యాపారం, అడ్రస్, ఫోన్ నెంబర్ అన్ని దొరికాయి. పాపం కన్నెపిల్ల మొన్నే పెద్దమనిషి అయింది. చూసుకోడానికి ఎవరు లేరు. నాన్నకోసం బాగా వెతికి నీ జాడ కనుకుంది, ఇదిగో పక్కకే ఉంది మాట్లాడు”, అంటూ ఫోన్ శ్వేతకి ఫోన్ ఇచ్చాడు సర్పంచ్.
ఫోన్ తీసుకున్న శ్వేత, “హలో డాడీ, బాగున్నారా?, నేను శ్వేతని, మీ కూతురిని డాడీ”, అంటూ మాట్లాడింది. కాస్త ఇబ్బంది పడ్డ మోహనరావు, “ఆ…, బాగున్నావా…”, అని అడిగాడు. ” లేదు డాడీ, అమ్మ ఇంక మనతో లేదు, నాకేమో ఎవరు లేరు. మిమ్మల్ని ఒక్క సారి చూడాలని ఉంది”, అని అడిగింది. వామ్మో మల్లి ఇప్పుడు ఒక్క కొత్త టెన్షన్ ఎందుకని భయపడ్డ మోహనరావు, అస్సలు మాట్లాడేది తన కూతురేనా లేక ఇంకెవరైనా?, అని అనుమానం వచ్చి, ” సరేలే చూదాం, ఫోన్ సర్పంచ్ గారికి ఇవ్వు..”, అని అన్నాడు.
ఫోన్ తీసుకున్న సర్పంచ్, “ఇదిగో మోహనరావు, ఉన్నట్టుండి పద్దెనిమిదేండ్ల అమ్మాయి ఫోన్ చేసి నాన్న అంటే ఎవరికైనా భయమవుతుంది, కానీ కనీసం ఒక్కసారి వచ్చి కలిసి, అమ్మాయికి అవసరమైన వసతులకు ఏర్పాటు చేసైనా వేళ్ళు. లేదంటే అస్సలే అందమైన కన్నెపిల్ల, రోజులు బాగాలేవు, ఈ సారి నువ్వు పట్టించుకోక పోతే ఏ పెద్దాపురంలోనో వెళ్లి పడుతుంది, అప్పుడు నువ్వే భాదపడతావు”, అని అనగానే,, “ఆ సరే సర్పంచ్ గారు, రేపే ఉరికి వచ్చి అమ్మాయికి కావలసిన డబ్బిచ్చి వెళ్తాలే”, అంటూ తనకి డబ్బుకోరవ లేదనట్టు విసుగ్గా చెప్పాడు మోహనరావు. “అన్నట్టు, అమ్మాయి ఇప్పుడు కాకినాడలో గోవేర్నమెంటు హాస్టల్లో ఉంటుంది. అక్కడే నువ్వు శ్వేత ని కలవచ్చు. మీ ఇద్దరిని కలిపి నేను చెయ్యాల్సిన పని చేసాను ఇక మిగితగా విషయాలు మీరే మాట్లాడుకుని మీరు ఎం చేసుకుంటారో చేసుకోండి”, అంటూ ఫోన్ పెట్టేసాడు సర్పంచ్.
శ్వేత ఉండే హాస్టల్ నుండే మోహన్రావుకి ఫోన్ చేసాడు సర్పంచ్. మోహన్రావుకి తన కూతురు శ్వేత ఫోన్ నెంబర్ ఇచ్చి, కాల్ పెట్టేసాక, “హమ్మయ్య, మొత్తానికి మీ ఇద్దరు కలిశారు, ఇప్పుడు సంతోషమేగా”, అని శ్వేతని అడిగాడు సర్పంచ్. “చాలా థాంక్స్ సర్పంచ్ గారు, కానీ అనవసరంగా పెదపురం అని నాన్నని బయపెట్టినట్టున్నారు”, అని కాస్త దిగులుగా చెప్పింది శ్వేత. “నీకు తెలీదు లే కానీ, అలా చెప్పక పోతే మీ నాన్న నిన్ను కలవడానికి ఒప్పుకునే వాడే కాదు. అది కాకుండా, ఈ చుట్టూ పక్కల ఊర్లల్లో అనాధ బాలికలు అందరూ గతిలేక పోయి పెదపురం లో సెటిల్ అవుతారు. అట్లాంటి అమ్మాయిలని వెతకడానికి మరి ప్రత్యేకంగా సాని కొంపలు నడిపే వారు బృందాలు గా విడిపోయి అన్ని ఊర్లు వెతుకుతుంటారు. మొదట్లో డబ్బుకోసం, ఆ తరువాత దిక్కులేక వాళ్ళ వలలో పడి, ఎందరో అమ్మాయిలు అక్కడికి వెళ్లి వొళ్ళు అమ్ముకుని ఉండిపోతారు. నువ్వు అలంటి దానివేమీ కాదు అని నాకు తెలుసు, మంచి బట్టల షాపులో గర్వంగా పని చేస్తూ నీ కాళ్ళ పై నువ్వే నిలదొక్కుకున్నావు, ఇంత అందం పెట్టుకుని ఏ సినిమా హీరోయిన్ కావాల్సిన దానివి, కానీ నీ లాంటి అందమైన అమ్మాయిలే కావాలి పెదపురం కొంపల్లో, అందుకే పెద్దమనిషి గా చెబుతున్న, ఎవరు ఎన్ని మాటలు చెప్పిన, ఎన్ని కట్టుకథలు చెప్పిన, ఎంత డబ్బు ఎర చూపిన, పాడు పనులు చేయడానికి అస్సలు ఒప్పుకోకు, మీ నాన్న తొందరగా రావడానికి ఊరికే పెదపురం పేరు చెప్పి భయపెట్టడానికి అలా చెప్పనమ్మా”, అని అన్నాడు సర్పంచ్.
“మీరు ఏది చేసిన నా మంచి కోరే చేస్తారు అని నాకు తెల్సు సర్పంచ్ గారు, బట్టల షాప్ అంటే గుర్తొచ్చింది, నేను బట్టల షాపుకి వెళ్లే టైం అవుతుంది, మరి మీరు కాకినాడలో ఎక్కడ బస చేస్తున్నారు?”, అని అడిగింది. “నాకు ఇక్కడ తెలిసిన వాళ్ళు చాలానేఉన్నారు…. ఇక వెళ్లి నేను నా పనులు చూసుకుంటా. రేపు మీ నాన్నని కలిసాక ఏమ్మన్నాడో మల్లి నాకు ఫోన్ చేసి చెప్పు. సరే నా? ఇక నేను వెళ్ళొస్తా”, అంటూ సర్పంచ్ వెళ్ళిపోయాడు.
సర్పంచ్ అటు వెళ్ళగానే, శ్వేత వెంటనే తనతో పాటు షాపింగ్ మాల్ లో పనిచేసే ఆమె లవర్ సతీష్ కి కాల్ చేసింది. “హే సతీష్…., మన ప్లాన్ సక్సెస్…. ఐ అం సో హ్యాపీ… హే….”, అంటూ హడావుడి చేసింది. “వావ్ శ్వేత…. నిజంగానా?”, అని కుతుహులంతో అడిగాడు సతీష్.
“నిజం సతీష్. నీ మీద ఒట్టు. డాడీ నెంబర్ దొరికింది. అనుకున్నట్టే మా ఉరి సర్పంచ్ తో ఫోన్ చేయించి మరి కంఫర్మ్ చేయించా మా డాడీ కి. బాగా డబ్బులున్న పార్టీ తెలుసా మా నాన్న. రేపే నన్నుకలవడానికి వస్తున్నాడు. నేను ఎలాగైనా మా నాన్న ని బతిమాలి ఒప్పించి రేపే మీ ఇంటికి తీసుకొస్తా…, నేను అనాధననేగా మీ ఇంట్లో వాళ్ళు మన పెళ్ళికి ఒప్పుకోలేదు. ఇప్పుడు ఇంకా ఆ ప్రాబ్లెమ్ లేదు సతీష్. మన ఇద్దరిని ఎవరు వేరు చెయ్యలేరు”, అని చెప్పింది శ్వేత.
“చాల సంతోషంగా ఉంది శ్వేతా నీ మాటలు వింటుంటే. కానీ అప్పుడే తొందర పడకు. నేను షాపింగ్ మాల్ లో నే ఉన్న. నువ్వు త్వరగా వచ్చేయి. మన షిఫ్ట్ అయిపోయాక తీరికగా మాట్లాడుకుందాం. అస్సలే ఈ రోజు ఆదివారం. షాపింగ్ మాల్ బాగా రద్దీగా ఉంది. ఎంత త్వరగా అయితే అంత మంచిది. సరేనా”, అంటూ ఫోన్ పెట్టేసాడు సతీష్. వెంటనే రెడీ అయ్యి తానూ రోజు పనిచేసే షాపింగ్ మాల్ కి వెళ్ళిపోయింది శ్వేత.
శ్వేత షాపింగ్ మాల్ లో సాయంత్రం వరకూ పని చేసింది, కానీ బాగా బిజీ ఉండటంతో సతీష్ని ఒక్కసారి కూడా కలవలేకపోయింది. ఇక షాప్ మూసేసాక ఇంటికి వెళ్లేప్పుడు బయట కలుసుకున్నారు ఇద్దరు ప్రేమికులు. “ఏంటి సతీష్, ఒక్కసారి కుడా కనపడలేదు నువ్వు, నన్ను చూడకుండా ఎలా ఉన్నావు అంత సేపు”, అని సతీష్ని అడిగింది శ్వేత. అప్పుడు సతీష్ ప్రేమగా, “నిన్ను చూడకుండా నేను అస్సలు ఉండలేను తెలుసా, అందుకే ఎంత పని ఉన్నా, మధ్యలో నాలుగు సార్లు వచ్చి చూసాను నిన్ను, కానీ నువ్వే బిజీ గా ఉన్నావు. అందుకే నిన్ను దిస్తుర్బ్ చేయకుండా, నిన్ను చూసి మాత్రం వెళ్ళిపోయా”, అని అన్నాడు. ” నేనంటే ఎంత ప్రేమ సతీష్ నీకు”, అంటూ సతీష్ ని గెట్టిగా హద్దుకుంది శ్వేత. ప్రియురాలి కౌగిలి వెచ్చగా ఉన్నా కుడా, “హయ్యో శ్వేత, ఎవరైనా చూస్తే బాగోదు. అస్సలే మన ప్రేమని మా ఇంట్లో ఒప్పుకోవట్లేదు, పైగా నా బంధువులు చాల మంది ఇక్కడ తిరుగుతుంటారు. కాబట్టి మనం బయటవాళ్ళ ముందు స్నేహితుల్లాగానే మెలిగితే బెటర్”, అని అన్నాడు.
“ఆడది కనపడితేనే మీద పడిపోయే మగాళ్ళుండే ఈ కాలంలో, అమ్మాయి వచ్చి వొళ్ళో వాలిన తాకకుండా, పెళ్లి వరకు ఆగమని అడిగే నీలాంటి అబ్బాయిలు ఉన్నారంటే నమ్మలేము. అందుకే నువ్వంటే నాకు ఇష్టం. ఇక మన పెళ్లి సంగతి అంటావా? చెప్పాకదా, రేపు మా నాన్న వస్తున్నాడు…..”, అని శ్వేత ముగించేలోపే, “ఆగు శ్వేత”, అని అన్నాడు సతీష్. “నువ్వంటే కుడా నాకు చచ్చేంత ఇష్టం. నీకోసం ఏమైనా చేస్తా. కానీ మా అమ్మానాన్నల సంగతి తెలిసిందే గా, ఒక్క అనాధ అయినా అమ్మాయికి ఉన్నట్టుండి కొత్తగా పొరుగూరి నుండి ఒక్క తండ్రి వచ్చాడు అంటే నమ్ముతారు అనుకుంటున్నావా? వెధవ నాటకాలు వేషాలు వెయ్యకండి అని నన్ను కొట్టి వెంటనే బలవంతంగా నా మరదలుకిచ్చి పెళ్ళిచేసేస్తారు. అయినా మీ డాడీ ని నువ్వే చూడలేదు. రేపు ఫస్ట్ టైం చూస్తున్నావు. ఒకే రోజు మీ ఇద్దరు మాట్లాడేసుకుని, ఒప్పందాలు చేసేసుకుని నువ్వడిగినవాన్నీ మీ నాన్న చేసేస్తాడా? అస్సలు ఎందుకు వస్తున్నాడు? నిన్ను చుసిల్దమాన ? లేక నిన్ను తీసుకెల్దమాన?”, అని అడిగాడు సతీష్.
శ్వేత అమాయకంగా చూస్తూ, “మా డాడీ నన్ను చూసి, ఖర్చులకు డబ్బు ఇవ్వడానికి వస్తున్నాడు సతీష్”, అని చెప్పింది. “సరిపోయింది. రేపు మీ నాన్న డబ్బు ఇవ్వడానికి వస్తాడు. నిన్ను చూస్తాడు, మహా అంటే నువ్వు అడిగితే మాఇంటికొచ్చి మా తల్లి తండ్రులతో మైలాడతాడు. సరే. మరి మనకి పెళ్లి చేస్తాడా? కట్నం పెడతాడా? మీ నాన్నకు బాగానే డబ్బుంది అన్నావుకదా…, మరి మా వాళ్ళు ఆ మాత్రం అడగరనుకున్నావా? ఇవ్వన్నీ ఆలోచించకుండా ఊరికే సంబరపడిపోతే ఎలా? మనమేమి చిన్నపిల్లలం కాదుకదా, నీకు 18, నాకు 21, వెనక ముందు ఆలోచించుకోవాలి రా…”, అంటూ దీనంగా శ్వేతకు అర్ధమయ్యేలాగా చెప్పాడు సతీష్.
“అవును సతీష్, నువ్వు చెప్పింది నిజమే. నాన్న దొరికాడు అనే ఆనందంలో నేనే అన్ని ఊహించేసుకున్నాను. నాకేమో నీ అంత తెలివి లేదు. ఎలాగూ ఏది ఏమైనా నేను నిన్నే ప్రేమించాను నిన్నే పెళ్లిచేసుకుంటా, కాబట్టి ఎం చెయ్యాలో నువ్వే చెప్పవా ప్లీజ్…”, అని
అని సతీష్ని బతిమాలింది శ్వేత. ” నీకు తెలివి లేదేమో కానీ, అంతకు మించి అందం ఉంది, ఈ రోజు నువ్వు ఎంతందంగా ఉన్నవో. రా ఒక్క సెల్ఫీ దిగుదాం. ఈ ఫోటో చూసి రాత్రి హాయిగా పడుకుంటా”, అని శ్వేతతో ఒక్క సెల్ఫీ దిగాడు సతీష్. చిన్నగా నవ్విన శ్వేత, “గాడంగా ప్రేమించే అందమైన అమ్మాయి పక్కకి ఉంటె, ఎవరైనా ముద్దు అడుగుతారు లేదా ఇంకా ఏమైనా చేసుకుంటారు. కానీ సెల్ఫీ అడిగే మగాన్ని నిన్నే చూస్తున్నా సతీష్. యు అర్ ఏ జెంట్లేమన్”, అని అన్నది శ్వేత.
“హయ్యో శ్వేత, నాకు కుడా నీతో ఏదేదో చేసేయాలని ఉంది రా, కానీ పద్దతి ప్రకారం ఒక్క ఆడ మగా పెళ్లి అయ్యాకే కలుసుకోవాలని మన సంప్రదాయం. మన కోరికలు తీర్చుకోడానికి పేదవాళ్ళు పెట్టిన ఆచారాలను మర్చిపోకూడదు కదా?”, అని అన్నాడు సతీష్. “బాబు మల్లి మొదలెట్టావా నీ ఆచారాలు సంప్రదాయాలు. అది పక్కకి పెట్టి, ఇప్పుడు నెక్స్ట్ ఎం చెయ్యాలో చెప్పు. ఎలాగూ మా డాడీ ని వెతికే ఐడియా నువ్వే ఇచ్చావు. ఇప్పుడు మీ ఇంట్లో మన పెళ్ళికి ఒప్పుకోవడానికి మా డాడీ ఎం చెయ్యాలి, నేను ఎం చెయ్యాలి? మేము ఇద్దరమూ కలిసి ఏంచెయ్యాలి. నాకైతే ఏమి అర్ధం అవ్వట్లేదు.”, అని చెప్పింది శ్వేత. “ఏమిలేదు రా, ముందు నువ్వు మీ డాడీ కి దెగ్గరవ్వు. అస్సలు అయన నిన్ను ఇంటికి ఎందుకు తీసుకెళ్లట్లేదో అడుగి, కనుక్కో. ఎలాగైనా ఇంటికి తీసుకెళ్లామని బతిమాలు. డాడీ కాబట్టి కరిగిపోతాడు అనుకుంటున్నా. అలా నువ్వు ఆ ఇంటి ఆడపడుచు అని అనిపించుకున్నాక, అప్పుడు మా ఇంటిల్లిపాది మీ డాడీ ఇంటికొచ్చి అదేలే నీ ఇంటికొచ్చి దర్జాగా సంభంధం మాట్లాడుకోవచ్చు. అప్పుడు గాని మా ఇంట్లో వాళ్ళు మన పెళ్లికి ఒప్పుకోరు. కట్నం కుడా బాగానే అడుగుతారు. కానీ మీ డాడీ బాగా డబ్బునోడు కాబట్టి పర్వాలేదు. ఎలాగూ ఆ డబ్బు మన ఇద్దరికేగా, ఎంచక్కా మనమే ఒక్క కొత్త బట్టల షాపు పెట్టె అంత భారీగానే లాగుదాము లే మీ డాడీ దెగ్గర నుండి కట్నం”, అని అన్నాడు సతీష్.
వామ్మో సతీష్, ఏంటి బాబు నీకు ఇన్ని తెలివి తేటలు? క్షణంలో ప్లాన్ అంత చెప్పేసావుగా? కానీ ఇవన్నీ మనం అనుకున్నట్టే జరుగుతాయంటావా?”, అని సందేహంగా అడిగింది శ్వేత. ” చూడు శ్వేత, నేను ప్లాన్ మొత్తం చెప్పేసాను. ఇక ఈ ప్లాన్ వర్కౌట్ అవ్వడానికి నువ్వు ఎం చేస్తావో నీ ఇష్టం. ఎంత కష్టమైన-నష్టమైనా, ఇష్టమైన-ఇష్టంలేకున్నా, నువ్వు ఈ ప్లాన్ ని నమ్మి పని అయ్యేలా చూస్తేనే మనం కలుస్తాం. లేదంటే తెలుసుకదా మా ఇంట్లోవాళ్ళని నేను ఎక్కువ రోజులు నిప్పించలేను”, అంటూ బైక్ స్టార్ట్ చేసి శ్వేతని ఎక్కించుకుని హాస్టల్ దెగ్గర దింపేసి వెళ్ళిపోయాడు సతీష్. ఆలోచనలో పడి నిద్రలోకి జారుకుంది శ్వేత.
శ్వేత నిద్రలోకి జారుకునాకా, తెల్లవారుజామున, హాస్టల్ బయట ఏదో కార్ వచ్చి ఆగినట్టు సౌండ్ వచ్చింది. వెంటనే నిద్రలేచి కిటికీలోంచి చూసింది శ్వేత. మొహాలకి చున్నీలు చుట్టుకుని ఛంగు చంగున ఒక్క ఆరుగురు అమ్మాయిలు కారు దిగి చీకట్లో హాస్టల్లోకి ఎంటర్ అయ్యారు. “హ్మ్మ్”, అని రిలాక్స్ అయింది శ్వేత. ప్రతి ఆదివారం రాత్రి తాను చూసే సీన్ అది. కారు దిగిన ఆరుగురిలో శ్వేత రూమ్ మెట్ మాధవి కుడా ఉంది. ఇక కారు వెళ్ళిపోయాక, ఒక్క రెండు నిమిషాలకు అనుకున్నట్టే మాధవి తలుపుతడితే వెళ్లి ఓపెన్ చేసింది శ్వేత.
( శ్వేత మంచి అమ్మాయయినప్పటికీ, ఇప్పటివరకు తను బయట వాళ్ళతో ఎలా మాట్లాడుతుందో చూసాము, ఇప్పుడు హాస్టల్లో అమ్మాయిలతో ఎలా ఉంటుందో మాట్లాడుతుందో చుద్దాము). శ్వేత డోర్ ఓపెన్ చెయ్యగానే లోపలికొచ్చిన మాధవి, “ఒసే శ్వేత, తినడానికి ఏమైనా ఉందా?, బాగ ఆకలి”, అంటూ అక్కడే టేబుల్ పై శ్వేత తెచ్చి పెట్టిన బిర్యానీ పార్సెల్ తీసి తినడం మొదలెట్టింది మాధవి. “ఏంటే, ఈ సారి బాగా దెంగినట్టున్నారు, కనీసం తినడానికి కుడా గ్యాప్ ఇవ్వలేదా?”, అని అడిగింది శ్వేత. “ఎం చెప్పనే, పెదపురం పక్కకి ఏదో సంత జరుగుతుందంట, ప్రతి ఆదివారం వచ్చే కస్టమర్స్ కంటే డబల్ వచ్చేసారు. ఆంటీ ఏమో చెబితే వినదు. కనీసం తిననివ్వండి ఆంటీ అంటే, ఒక్కరోజు పస్తుంటే, డబల్ సంపాదించుచు అని ఒకడి తరువాత మరొకడ్ని నా రూంలోకి పంపుతూనే ఉంది. ఇంకా నయం సగం బ్యాచ్ ఫుల్ మందు కొట్టి వస్తున్నారు, మేటర్ ఉండదు కానీ మీదపడి ఎంగిలి ఎంగిలి చేసి రక్కేస్తుంటారు”, అని బిర్యానీ లాగిస్తు చెప్పింది మాధవి.
“అబ్బా… చ్చి… ఎలా బరిస్తావే బాబు ఆ కంపు ముండాకొడుకులని నువ్వు?”, అని అడిగింది శ్వేత. “అబ్బో…. చాల్లే…., అయినా నువ్వు కుడా మాతో పాటు ప్రతి ఆదివారం ఆంటీ దెగ్గరకు వస్తానన్నావుగా? అప్పుడు తెలుస్తుంది నీకు”, అని అన్నది మాధవి. “ఏమో… ఇప్పుడు అప్పుడే ఆ డెసిషన్ తీసుకోలేను”, అని అన్నది శ్వేత. “ఎందుకు? ఏమైందని? ఆంటీ నీ ఫోటో చూపెట్టినప్పటినుండి ప్రతి సారి నీ గురించి అడిగి చంపేస్తుంది. అస్సలే ఇంకా కన్నెపిల్లవి, మొదటి దెబ్బకి లక్ష పైనే ఇచ్చి పడుకుంటారే నీతో. అంత అందం పెట్టుకుని, ఆ మాల్లో పని చేస్తావెందుకో ఏమో… ఆ సతీష్ గాడి కోసమేగా….? వాడు ఎందుకు పనికి రాడు…, నాతో వచ్చావంటే డబ్బులే డబ్బులు…”, అంటూ బిర్యానీ తింటూనే ఉంది మాధవి.
“చిపోవే మాధవి…., సర్పంచ్ గారు అన్నట్టు, నన్ను ఎప్పుడు లంజని చెదమా అనేగా నీ కోరిక, నాకు చాల ఇబ్బందులు ఉన్నాయేమో కానీ, ఒళ్ళమ్ముకోవడం అనే పాడు పని చేసేముందు, అన్ని మార్గాలు చూసుకుని, మంచి మార్గం వెతుకుంటా…”, అని కోపంగా చెప్పింది శ్వేత. “ఏంటే నాతోనే ఫిలాసఫీ మాట్లాడుతున్నావు. ప్రతి ఒక్కరు ఏదో రకంగా వాళ్ళ దెగ్గర ఉన్నయి అమ్ముకునే బతుకుతుంటారు. నేను నా వొళ్ళు అమ్ముకుని బతుకుతున్నాను. పెద్ద తేడా ఏమి లేదు. సిగ్గులేకుండా ముందు ఒక మాటలు చెప్పి వెనకాల ఇంకో పని చేసి మానాన్ని అమ్ముకునే సమాజం ఇది. నేను అట్లాంటి చిల్లర పనులు చేయట్లేదు. నా దెగ్గర అందం ఉంది. అది చాల మందికి కావాలి. డబ్బిచ్చి గంట లెక్కన కొనుకుంటారు. అంతే. నువ్వు కూడా ఎప్పుడో అప్పుడు తప్పని సరి పరిస్థితుల్లో వొళ్ళు అమ్ముకుని కాకపోయినా, ఎర వేసో మోసం చేసో నీ పని కానిచ్చుకుంటావు చూడు. అప్పుడు గుర్తు తెచ్చుకో నేను చెప్పిన మాటలు”, అని అన్నది మాధవి.
“ఏమో నే, ఎన్నైనా చెప్పు, నేను నా వొళ్ళుని బజారులో అమ్మకానికి పెట్టలేను”, అని కోపంగా చెప్పింది శ్వేత. “ఒసే, నువ్వే కదా, డబ్బులు బాగా వస్తాయి అంటే, సతిష్కి తెలీకుండా నాతో ప్రతి ఆదివారం ఆంటీ దెగ్గరకు వస్తానన్నావు. నువ్వు అడిగితేనే కదా నీ ఫోటో ఆంటీ కి పంపాను?”, అని అన్నది మాధవి. కాస్త తగ్గి, “ఏమోనే, నా మట్టి బుర్రకు మతి ఉండి చేస్తానో, లేక చేస్తానో కానీ, సతీష్ లేకుండా నేను ఉండలేను. వాడు లేకుంటే చూడు… ఇలాగె అన్ని పిచ్చి పిచ్చి నిర్ణయాలు తీసుకుంటాను. ఆ రోజుకూడా నేను నీతో ఎందుకొస్తానన్నంటే…., ఆ రోజు నాకు సతిష్కి గొడవ. అందుకే కోపంలో నీతో అలా అన్నాను”, అని చెప్పింది శ్వేత. “ఇంత తింగరి నిర్ణయాలు తీసుకునే నువ్వు ఇవాళ్టివరకు ఎవడికి పూకు ఇవ్వలేదు అంటేనే అదొక పెద్ద వింత”, అని చెయ్యి కడుకుంది మాధవి.
“ఇవ్వలేదు ఏంటి, సతీష్ కి ఇచ్చాను గా”, అని చెప్పింది శ్వేత. “ఒసేయ్, నిజంగాన, మీరిద్దరూ చేసేసుకున్నార? ఎలా అనిపించిందేంటి మన హీరో గునపం దెబ్బ?”, అని అడిగింది మాధవి. “హయ్యో లేదే…, నేను ఇచ్చాను….. వాడే తీసుకోలేదు….., పెళ్లయ్యే వరకు మేము అది చేసుకోవద్దు అనుకున్నాము, అది పోనీ లే కానీ అంతకంటే ముఖ్యమైన విషయం నేనొకటి చెప్పాలి”, అని అన్నది శ్వేత. “ఏంటో…….,”, అని అడిగింది మాధవి. “ఎలా చెప్పాలి నీకు, హ్మ్మ్….. నాకు డాడీ దొరికాడు…., అయన పేరు మోహనరావు”, అని చెప్పింది శ్వేత. “వావ్, ఏంటే అంటున్నావు?, నిజం చెప్పు?, ఇదేదో సినిమాలాగా ఉంది, ఇనేండ్లు ఏమైపోయాడో మరి అయన? మొత్తానికి డాడీ దొరికాడు…?, మరి డాడీ ఏమ్మన్నాడు?”, అని అడిగింది మాధవి.
“డాడీ పేరు మోహనరావు, వైజాగ్లో బాగా రిచ్ ఫెలో. నాతో ఫోన్లో రెండు నిమిషాలే మాట్లాడాడు కానీ, ఈ రోజు నన్ను కలవడానికి వస్తున్నాడు మాధవి”, అని చెప్పింది శ్వేత. “వావ్, కూతురిని కలవడానికి ఎంత తొందరో మీ నాన్నకి. బాగా ప్రేమగా మాట్లాడాడా? నిన్ను ఇక్కడ నుండి తీసుకెళ్లడానికి వస్తున్నాడా ఏంటి?”, అని అడిగింది మాధవి. “హ్మ్మ్…. అంత అదృష్టం కుడా నా? ఏదో మాట్లాడాలి అన్నట్టు చిరాకుగా మాట్లాడాడే…, అది కాకుండా, సర్పంచ్ గారు నేను ఎక్కడ పెదపురంలో వొళ్ళు అమ్ముకుంటానో అని భయపెడితే, నా చేతి ఖర్చులకు డబ్బు ఇవ్వడానికి వస్తున్నాడు”, అని బుంగమూతి పెట్టి చెప్పింది శ్వేత.
“హ్మ్మ్…. అనుకున్న…. ఇప్పుడు నిన్ను కూతురిగా స్వీకరిస్తే నీకు పెళ్లి చెయ్యాలి, మల్లి సంఘంలో సమాజానికి అతనికి రెండో పెళ్లి అయిందని ఒప్పుకోవాలి. ఎంత డబ్బున్నా ఎం లాభం. పరువు ప్రతిష్ట ముఖ్యం వాడికి. మగాళ్లు అందరూ అంతే”, అని చెప్పింది మాధవి. “కరెక్ట్ చెప్పవే మాధవి. సతీష్ కూడా నన్ను అందుకే ముందు డాడీ ని ఒప్పించి, ఆయనతో వైజాగ్ వెళ్లి, అక్కడ నాకొక పిన్ని, నాయనమ్మ తాతయ్య, అక్క, తమ్ముడు, అన్నో చేల్లో, ఎవరొకరు ఉంటారుగా, వీళ్లందరినీ కలిసి మంచి చేసుకుని, నా కొత్త కుటుంబంలో కలిసిపోయి, అక్కడ సెటిల్ అయిపోతే, అప్పుడు సతీష్ వాళ్ళ అమ్మానాన్న నేను ఏ లంజకొ పుట్టిన తండ్రిలేని అమ్మాయిని కాకుండా, పరువు మరియాదా గల కుటుంబం నుండి వచ్చానని నమ్మి, మా ఇద్దరికి పెళ్లి చేస్తారనిచెప్పాడే”, అని చెప్పింది.
“ఏంటే మీ పొగరు నాకు అర్ధం కాదు. లంజకు పుడితే తప్పా? లంజ కూడా ఒక ఆడది కదా? దానికి పిల్లలు పుట్టొద్ద? పుడితే వాళ్ళని సమాజం మనుషుల కింద లెక్క కట్టదా ఏంటి?”, అని బాగా సీరియస్ అయింది మాధవి. ” హయ్యో మాధవి, నువ్వు టాపిక్ డైవర్ట్ చెయ్యకే…., నేను ఒక వేళా నిజంగా అలా పుడితే పర్లేదు పోరాడేదాన్ని, కానీ నా పరిస్థితి అది కాదె…., అర్ధం చేసుకో…”, అని చెప్పింది.
“సరే లే కానీ, నీ పగటి కలలన్ని ఎప్పటికి నిజం అవుతాయే? నీకు మతి ఉండే మాట్లాడుతున్నావా? నీ బాబు నిన్ను వదిలించుకోడానికి వస్తున్నాడు. ఆ విషయం అయినా తెలుసా తెలీదా నీకు?”, అని అడిగింది మాధవి. “ఏమోనే, ఎందుకలా అనుకోవాలి? నన్ను చూడడానికి వస్తున్నాడేమో?”, అని చెప్పింది శ్వేత. “ఒసే పిచ్చిపిల్ల, నీకింకా ఈ లోకం ఎలా నడుస్తుందో తెలియనట్టు లేదు, నిన్ను చూస్తాడే, చూసి డబ్బులిచ్చి చెక్కేస్తాడు. అంతగా ప్రేమ ఉన్నవాడు మీ అమ్మని అలా ఎలా వదిలేస్తాడు? వాడికి ఇంకో పెళ్ళాం పిల్లలు కుటుంబం ఉండి ఉంటుంది. నీకోసం ఇన్నాళ్లు వాడు తెచ్చుకున్న పేరు పరువు ప్రతిష్ట అన్ని పక్కకి పెట్టి, నువ్వు అనుకున్నట్టు నిన్ను తీసుకెళ్లి ఇంట్లో పెట్టుకుని, వాడి కుటుంబంలో కలుపుకుని, నీకు సతిష్కి పెళ్లి చేస్తదనుకున్నావా? ఎవడు చెప్పాడే ఈ ప్లాన్, ఆ సతీష్ గాడెనా?”, అని శ్వేతాని తిట్టింది మాధవి.
“అవునే మాధవి, సతీష్ ఏ వేసాడు ఈ ప్లాన్. అది కాకుండా మా పెళ్ళికి ఎలాగూ మా డాడీ కట్నం పెట్టాలి కాబట్టి, కట్నం బాగా లాగి, ఆ డబ్బులతో నా పేరు పైన బట్టల షాప్ ఒకటి పెడతా అని కూడా చెప్పాడే సతీష్”, అని దీనంగా చెప్పింది శ్వేత. “ఎం లోకంలో ఉంటారే బాబు మీ లాంటోళ్ళు. పగటి కళలకి కూడా ఒక్క హద్దుంటుంది. సరే పోనీ ప్లాన్ బాగానే వేశారు. ఒక్కవేల, మీరు అనుకున్నట్టు జరగక పోతే? మీ డాడీ నిన్ను వాళ్ళింట్లోకి స్వీకరించక పోతే? అప్పుడేంటి పరిస్థితి”, అని అడిగింది మాధవి.
“లేదంటే ఏముంది నాకు సతిష్కి పెళ్లి ఈ జన్మలో అవ్వదు. అప్పుడు ఇంకా నేను కూడా నీలాగా ఇంటిదెగ్గర మొహానికి చున్నీ కట్టుకుని, బయట బజారులో బట్టలిప్పి వొళ్ళు అమ్ముకోవడం తప్ప వేరే గతిలేదు.”, అని అలిగినట్టు గుణిగింది శ్వేత. “పోనీ సతీష్ ఈ ప్లాన్ వర్కౌట్ అవ్వడానికి ఏమైనా సహాయం చేస్తానన్నాడ?”, అని అడిగింది మాధవి.
0 Comments